unut,umut
yazılarımı hayal deyince aklına bulut gelenlere ithaf ediyorum
yaşadıklarım,gözlemlediklerim,içimden geçenler

daha sonradan hepimiz öğrenmiştik :)Bunların hepsini hemen hemen her çocuk oynamıştır mahallede ama bizim bir malzememiz daha vardı naağber :)O da don lastiği.Onunla da 2 kişi lastiğin ucundan tutar çin çan çun diyerek inanılmaz karmaşık bi hale getirirdi.Diğer 3 kişiyse artık ona yapılan o karışık ipten değmeden kendini geçirmeye çalışırdı :)Onun adı çin çan çundu zaten bu yüzden çin işkencesi ve kaos manasında tabii çocuk aklımızla bunu düşünerek koymadık ama 21 yaşında muhakemesini yaptığımda ortaya bu çıkıyor..Çok eğlenceliydi ama yaa :)İnternete baktım baktım böyle bir çocuk oyunu yok.Biz bulmuşuz yani.Bu bi icat,biz de mucidiz o zaman!Seneler sonra bile farketsem çocuklar gibi seviniyo insan..